توضیحات
ما شرطی شده‌ایم تا از نیمۀ تاریک زندگی و نیمۀ تاریک وجود خود بترسیم. هر وقت متوجه فکر‌ی سیاه در سرمان می‌شویم یا می‌بینیم مرتکب کاری نامعقول شده‌ایم، درست مانند موش با شتاب به سوراخمان برمی‌گردیم، پنهان می‌شویم و امیدواریم و دعا می‌کنیم تا بار دیگر که جرأت ترک لانه را بیابیم، آن کار یا فکرمان ناپدید شده باشد. چرا این کار را می‌کنیم؟
