Description
ما ایرانیان گویا دو تاریخ مکتوب داریم که یکی را میتوان تاریخ واقعی نامید و دیگری را تاریخ اساطیری شمرد. توضیح آنکه، تاریخ واقعی ما تا صدو بیست سال پیش بر ما بهکلّی مجهول بود و محقّقین اروپا، آن را از روی کتابهای تاریخی یونان، روم، کتیبهها و منابع دیگر کشف کردند و ما آن را از اروپاییان بهتدریج یادگرفتیم. پیش از آن فقط تاریخ اساطیری خود را میدانستیم و آن را تاریخ واقعی تصور میکردیم، و هنوز هم عامّهی ایرانیان بیشتر به تاریخ اساطیری واقفاند تا به تاریخ واقعی.
تاریخ اساطیری ما در شاهنامه فردوسی مندرج است که حماسهی ملی ماست. فردوسی که تقریباً هزار سال پیش از این شاهنامه را به پایان رسانید، مطالب راجع به آن تاریخ اساطیری را که در کتابهای فارسی دری، عربی و پهلوی جمعآوری شده بود، منظوم ساخته است و مبنای اطلاع عموم ایرانیان از داستانهای شاهان و پهلوان اساطیری ایران، همین کتاب اوست که شاهنامه نامیده میشود.