داستان زندگی در کمپ های پناهندگی استرالیا در کنار کوهستان
راستش را بخواهید، نمی‌دانم از کجا شروع کنم. بیش از یک ماه پیش آن را خواندم، و هر بار که می نشینم و سعی می کنم افکارم را به وبلاگ منتقل کنم،کلمات به ذهنم خطور نمی کند.
این روایت حیرت‌انگیز از یک زندگی بی‌رحمانه و غیرانسانی در دستان یک حکومت ظالم و غیر انسانی است. این کتاب را خواندن قوت قلب ایجاد می کند، اما در عین حال باعث می شود خواننده احساس ناتوانی کند. من نتوانستم با خواندن این کتاب ، موج ناراحت‌کننده‌ای را که بر من احاطه شده بود، تکان دهم.
برای شما که نمی‌دانید، کتاب هیچ دوستی جز کوه‌ها: نوشتن از زندان مانوس روایتی واقعی است از اینکه گرفتار شدن در سیستم بازداشت‌گاهی شرم‌آور خارج از ساحل استرالیا چیست. نوشته بهروز بوچانی، نویسنده، روزنامه‌نگار، شاعر، محقق و فیلم‌ساز کُرد-ایرانی است که از سال ۲۰۱۳ در جزیره مانوس بازداشت است.
داستان بوچانی که با تلفن همراه، پیامک از طریق پیامک و به صورت قاچاق از طریق واتس اپ نوشته و ارسال شده است، توسط امید توفیقیان به فارسی ترجمه شده است، پیشگفتار این کتاب را نویسنده استرالیایی، ریچارد فلانگان نوشته است که توضیح می دهد که چگونه این کتاب به وجود آمد.
این اولین بار در اوایل سال جاری با برنده شدن جایزه ادبیات ویکتوریا – با ارزش ترین جایزه ادبی در کشور – و جایزه غیرداستانی در جوایز ادبی ویکتوریا پریمیر 2019 مورد توجه قرار گرفت. اما از آن زمان تاکنون برنده جایزه ادبی ویکتوریا نیز شده است. جایزه ادبی نخست نیو ساوت ولز، کتاب غیرداستانی سال صنعت کتاب استرالیا و جایزه ملی زندگینامه استرالیا.
بوچانی نتوانسته هیچ یک از آن جوایز را شخصاً قبول کند. اگرچه مرکز بازداشت جزیره مانوس در سال 2017 بسته شد، اما او از آن زمان تا کنون در جزیره باقی مانده است.